Biz insanoğulları diğer canlılar gibi yeryüzünde her hangi bir yerde doğarız. Bir çoğumuz dünya hayatının gayesine uymak gereğinden olsa gerek doğduğu yeri terk etmek zorunda kalır.  Fakat doğduğumuz yer, gittiğimiz yer neresi olursa olsun bizlerin memleket dediği tabiri caizse kutsal bildiği bir yerdir.

     Örneğin, Türkiye’de doğmuş bir adem oğluysan istersen Almanya’da istersen Amerika’da istersen de taa Çin’de ol o topraklar bir mıknatıs gibi seni çeker. Çünkü memleket dediğin şey ana rahminden çıktıktan sonra, yaşamayı, ayakta durmayı öğrendiğin havasıyla suyuyla sebzesi meyvesiyleseni büyüten yerdir. Bilinmelidir ki insan, çocukluğunun geçtiği yerdeki her şeyle; ağaçla, taşla, toprakla, suyla daima iletişim içerisindedir. Bu iletişimi ancak memleketinizden uzaklaştığınızda anlayabilirsiniz. Memleket ana gibi yar gibi insanı kendine çağırır. Memleket, insanın, hayatın fırtınaları karşısında sığınacak olduğu, ona her daim kucak açan güvenli bir limandır, annedir. Öyleyse memleket vatandır, kutsaldır.

     Benim doğduğum yer ise Giresun’un Görele ilçesine bağlı Çavuşlu Beldesi. Benim memleketim, benim vatanım, benim kutsalım, Çavuşlu’dur. İnsan nasıl annesinin kılına zarar gelmesini istemezse ben de Çavuşlumun kılına zarar gelmesini kabul edemem.

  Şimdi bunca satırı neden yazdığıma gelelim. Benim güzel memleketim Çavuşluma çöp tesisi kuruluyor. Hem de bırakın Türkiye’yi memleketin dört bir yanındaki Çavuşluluların karşı çıkışına, haykırışına rağmen yapıyorlar.

   Çavuşlu çöplük olmasın diye halkımız önce mitinglerle haklı tepkisini duyurdu. Daha sonra mahkeme yoluna başvurdu. Mahkeme doğruyu gördü yetkililere  “Çavuşlu’ya çöplük yapmayın “ dedi. Fakat mahkeme kararına rağmen çöp tesisi hala yapılmaya devam etti. Bu defa Çavuşlunun evlatları daha önce dünyada belki eşi görülmemiş bir yola başvurdu. Tiyatro hazırlayıp bu haksızlığa tiyatroyla dur demeyi denedi. Çavuşlulu gençler hep beraber olup bir tiyatro etkinliği düzenleyip basının da davet edildiği bir gecede  “ÇAVUŞLU ÇÖPLÜK OLMASIN “ adlı tiyatro oyunuyla derdini anlatmaya çalıştı. Her halde bundan daha demokratik bir hak arayışı olamazdı diye düşünüyorum. Fakat her şeye rağmen yetkililer yeni bir çevre raporu hazırlayarak tekrar mahkemeye başvurdu. Bu defa ki çevre raporu önceki raporun tam tersi şekilde Çavuşlu’ya çöplük yapılabilir diyordu. İşte o gün en yakınımıza, kutsalımıza dokunulduğu andı. Peki, hangi gerekçeyle bu davranış yapılıyordu. ilk çevre raporu, buraya çöp tesisi yapılamaz derken gerekçe olarak tesis yapılması gereken alanın dört bir tarafının evlerle, ormanlarla çevrili olduğunu bu alanın ortasından dere geçtiğini belirtiyordu. Ne olmuştu da ikinci çevre raporu, tesis yapılabilir diyordu? Evler yıkıldı da insanlar mı göçtü? Ormanlar mı yok oldu? Yoksa güldür, güldür akan dere mi kurudu? Hiç birisi, hiç birisi, sadece, Çavuşlu halkı adalete yenik düştü. Millet olarak daima adalete karşı boynumuz kıldan ince, ancaaaak bu konuda hiçbir Çavuşlulu’nun adalete güveni kalmadı. Yine de demokratik anlamda yapılabilecek ne varsa kuşkusuz hepsi yapılacaktır. Sonuç ne olursa olsun VATAN SAĞ OLSUN…

NOT: Sitemizde yayınlanan köşe yazılarından yazarların kendileri ve yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşleridir. Yorumu ekleyen kişi kimliğini gizlemesi durumunda yapılan yorumlar onaylanmamaktadır. Köşe yazılarından ve yazılan yorumlardan www.cavuslu.org  Çavuşlu  Haber hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz