Sene 1986 Karabük Orman İşletme Müdürlüğünde İşçi statüsünde Mühendis olarak çalışıyorum.

Kadroya geçmek için sınav yapılacak Ankara’da. Otobüste yol alırken Richard BACH’ın yazmış olduğu “MARTI” isimli kitabını okuyorum. Göz yaşlarıma hakim olalamamam bir yana, hıçkırıyorum adeta... Yolcular ne oluyor bu çocuğa der gibi bakıyorlar bana. Ankaraya vardığımızda göz yaşlarımın ve hıçkırıklarımın arasında bitiriyorum kitabı. Zaten incecik bir kitap.

Geçen gün Seksenler dizisini izlerken Komserin dizinin kasap çırağı olan karakterinin okuduğu kitabı sorguladığı sahne takıldı gözüme. Komser ; bizim “Martı” isimli kitabın ana karakteri olan Martı Jonathan Livingston’u kışkırtıcı bir ajan olarak algıladığı sahnede koptum adeta. Bu kadarda olmaz demiştir izleyici... Ancak bırakın “Martı” yı ( bu kitap sakıncalı da bulunmamıştı üstelik o dönem) daha ne kadar anarşiyle, terörle ve kışkırtmayla alakasız kitabın yasaklanıp toplandığını bilen yok.

Hatta Üniversitede ( Karadeniz Teknik Üniversitesi) okurken 1982 yılının Mayıs ayının başında Trabzon dan Sarp’a gezi düzenlediğimizde , Jandarmanın astığımız afişte isimleri bulunan ve o isimlerin arkadaşları olan (yani sağdan sola 55- soldan sağa 55)) herkesi içeri alıp;

-Ne ulan toptan Rusya’yamı tüyecektiniz diye sorguladığını canlı yaşayanlardınım neticede.

Yine o dönemde en sert direnen Orman Fakültesi Öğrencileriydi. Bizim 46 kişilik sınıfımızda hepi topu oniki solcu vardı.... Bir üst sınıfımızda ise dokuz.

Kantinimizde Merdivenaltı diye bir yer vardı, Kantine inen merdivenlerin hemen altındaydı bu yer ve orada oturuyorduk her giren çıkanı görebilme adına.

Bu mekan kolay kolay boş kalmazdı. Ancak her nasılsa bir gün boş kaldı ve o gün kimsenin oturmadığı bir masada bir poşet içinde 2-3 adet kürtçe kitap bırakılmış ve de Jandarmaya ihbar edilmiş... Jandarma o kitapları eliyle koymuş gibi bularak Merdiven altında oturan herkesi topladı yine... Poşetin içine de (İsim farklıdır) Hüseyine verilecek diye bir not bırakılmış... O isimde de bir arkadaşımız var.

Trabzon Sıkıyönetim Komutanı Erdoğdu’da bulunan kışlaya doldurmuş bizi... Habire soruyor;

• Ne ulan Kürtçümüsünüz? Kürtmüsünüz? P.K.K lımısınız?

Verdiğin yanıt ne olursa olsun farketmiyor. Biraz sevilip okşanıyoruz ve bırakıyorlar ertesi gün.

O kitapları kimin, kim için bıraktığından hiç birimizin haberi yok.. İşin tuhaf yanı içimizde Kürtçe bilen yok...

Aradan yıllar geçiyor..Cunta dönemleri bitiyor.Demokrasiya geçiyoruz. Hatta “İLERİ DEMOKRASİYE” geçiyoruz ama Ülkemizde kitaba olan düşmanlık bitmiyor.

Geçenlerde ; İstanbul İl Milli Eğitim Müdürlüğü Bahçelievler İlçe Müdürlüğünce Jose Mauro de Vasconcelos'un “Şeker Portakalı” isimli kitabının, İzmir İl Milli Eğitim Müdürlüğünce de Steinbeck’in ünlü ‘Fareler ve İnsanlar’ isimli kitaplarının sakıncalı oldukları ve bu kitaplardan ödev veren öğretmenler hakkında soruşturma açıldığı haberiyle gülme krizine giriyorum adeta....

“Şeker Potakalı kitabıda okurken bir hayli hüzünlendirmiş ve ağlatmıştı beni... Sanırım bizleri yönetenler okurların hüzünlenmesini ve ağlamasını istemiyor. İşte ileri demokrasi dediğinde budur...

Bu tür ağlatan kitapları toptan yasaklayarak sadece güldürü ürünlerine izin verilse bu sorun kökten çözülecek zinhar...

Zaten iyi bir yönetici yönettiklerini ağlatmamalı hep güldürmeli.

Sanırim Yöneticilerimizde bu düsturu bellemişler....

Allah’ta sizleri güldürsün emi...

NOT: Sitemizde yayınlanan köşe yazılarından yazarların kendileri ve yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşleridir. Yorumu ekleyen kişi kimliğini gizlemesi durumunda yapılan yorumlar onaylanmamaktadır. Köşe yazılarından ve yazılan yorumlardan www.cavuslu.org  - Çavuşlu  Haber hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.