Türkiye’de gerçek dışı hayali bir istikrar ve refah havası verilmektedir.

Asıl tablo ise çok farklı. Gösterilmek istenen refah havası hak eden ve hak

etmeyen Ülkemiz insanlarına bu devletin kaynaklarının yardım adı altında

dağıtılmasıdır. İnsanlar çalışmaya değil el açmaya alışmaktadırlar. Böyle

bir durum ise insanımızı tamamen tembelliğe itmekte, diğer tarafta ise

ülke kaynaklarının büyük bir bölümü yardımlarla yok edilmektedir.

AKP iktidarı 8 yıldır kesintisiz devam ediyor. 8 yıl önce bu ülkenin 199

milyar dolar toplam borcu vardı. Şimdi ise 630 milyar dolar borcu var.

İşsizlikse resmirakamlara göre %10.5 Resmi olmayan son rakamlar ise

%20 yani 6 milyon insanımız işsiz. Çalışanların %70’i asgari

ücretleçalışıyor. Fakirlik sınırı 1,462 TL olmuş. Ülkede 20 milyon insan

açlık sınırında yaşıyor.

İnsanımızın 20 milyonu işsiz- 20 milyonu açlık sınırında!

Bu iktidar döneminde işe girenlerin genel çoğunluğu taşeron firmalarda

işe alınmış ve bu durum çalışandan çok işçi simsarlarının

işine gelmektedir. İşçi simsarlarının da kimler olduğu malumdur.

Özelleştirme adı altında cumhuriyet dönemi kazanımları yandaşlara ve

yabancılara peşkeş çekilmiştir. IMF ile olan borçlarımız 27,5 milyar

dolardan 7,5milyar dolara indirildiği övünülerek anlatılmaktadır. Ama

bu borcun nasıl indirildiğini açıklayan yok. Sanki üretip ihracatmı yaptık?

İktidar son 3 yılda 50 milyar dolarlık kuruluşusatarak bu borçları ödemiştir.

Türk Telekom 2 Yıllık karı karşılığında satılmıştır. Şimdi köprüler, yollar

ve elektrik dağıtımına sıra gelmiştir.

Milli geliriartırdıklarından bahsediyorlar. “Biz kişi başına düşengeliri 4.600

Dolardan 9.800 Dolara Çıkardık ülkede refahıarttırdık!” diyorlar. Bir

ülkenin milli gelirinin %80’i 5milyon kişiye gidiyor. Geri kalan %20 gelirin

%15 7,5 milyonalıyorsa: 73 milyon insanımızdan 60,5 milyonuna milli

gelirin %5’i Kalıyor Sosyal güvenlik açığı 25,5 katrilyon iken bugün 130

katrilyona çıkmıştır.

Kimler olduğunu tahminedeceğiniz bir avuç mutlu azınlık AMERİKA ve

AVRUPA zenginleridurumuna gelmiştir.

İnsanlarımız karınlarını doyurma telaşı ile çevresinde olan biteni

görememektedir.İnançları adeta ipotek altına alınmıştır.

Üzerlerinde karabasan gibi ağır bir iktidar ve mahalle baskısı vardır.

Aman sesini çıkarma bunların her yerde eli kolu var. Yarın iş, aş lazım bir

işimizi çözmek için bunlar lazım diye vatandaş içine kapanmış hale,

gelmiştir.

Milli ve Toplumsal değerlerin neredeyse tümü merkezinden kaymıştır. En

son inançlardaki kayma ve bozulma dönemine gelmiştir. İşte o zaman bir

iktidar ve yandaşları sömüre, sömüre  İnançlarına bitirdiklerinde kendileri

de tarihin çöplüğüne gitmiş olacaktır. O zaman ülke ve insanımızın hali

nice olur onu iseALLAH bilir.

12 Haziran bir kırılma noktasıdır. Yukarıda verdiğim rakamlara bakarak

her insanımızyerini bulmalı ve kararını ona göre vermeli.

Necmi KAYA