Hemen 12 eylül-1980 sonrasıydı, birbirine kuşkuyla bakan, farklı yörelerden gelmiş tedirgin çocuklardık. Karadeniz hırçınlığıyla bizi hızla değiştirdi,  dostluklar oluşturduk, hala birbirine gönülden bağlı kardeşler olduk onlarca  ...

Aradan yıllar geçti savrulduk Anadolu’nun dört bir yanına… Her birimiz ayrı bir görev yerinde aynı şevk ve heyecanla sarıldık işimize.. Amacımız Halkımıza olan borcumuzu en hilesizinden ödemekti, utanılacak bir yarın bırakmadan geride …...

  Ben Sarıkamış’a gittim, Metin Bartın’a, Kimimiz bilmem nereye… Ama bunca zaman boyunca hep haberdar olduk , görüştük olanak ve zaman buldukça birbirimizle…

   Enver ile ;  daha dün gibiydi Susurlukta Orman İşletme Şefliğinin önünde çocuklarla oturup soluklandığımız ve buz gibi ayran içtiğimizde…Ama o dünün üzerinden on yıldan fazla zaman geçmiş…. Geriye dönüp baktığımda yılları sayamaz olmuşum… Okuldan ayrıldığımız zaman dahi yirmibeş yılı devirmiş.  Bunca zaman nasıl geçti anlamak olası değil ama dostluklarımız hep sımsıcak yüreklerimizde…

   Geçmişe dönüp baktığımda kimseyi kırmayan ama hep doğrularını söyleyen bir insan hayali canlanıyor Enver KARA ile ilgili usumda..  Adam gibi adam tanımına tüm dostlarım uyuyor ancak Enver  daha bir farklımıydı, yoksa onu kaybetmenin acısı mı böyle düşünmeye itiyor beni bilemiyorum …    

   Bir yıl önce kaybettiğimiz can dostum Serdar YILMAZ ile ayrılmazlardı… Serdarla futbol, hentbol ve masa tenisi takımlarında birlikteydik… Daha fazla bir aradaydık, hem sportif faaliyetler hem sonrasında.. Ama Enver ile Serdar   daha farklı idiler…    

   Her ikiside can dı, candandı.. Bir yıl ara ile her ikiside yüreklerimizi acıtarak ayrıldılar aramızdan… Görevlerinde tüm arkadaşlarımız gibi başarılı, ellerinden geleni arkasına koymayan bürokrattılar ..Yerleri zor doldurulacak iki Devlet adamıydılar..Geride utanılacak hiç şey bırakmadan sadece geride kalanların övünecekleri işler bırakarak gittiler… Rahat uyuyun dostlar,,, bu yürek acısıyla bıraktığınız bizler sizlere layık olarak yanınıza gelmenin gayreti içindeyiz bilesiniz… 

   Enver  Demirköy Orman İşletme Müdürlüğü, Serdar ise Amasya Ağaçlandırma Şube Müdürlüğü görevini yürütüyorlardı… Her ikisi de görevlerinin başında iken ayrıldılar bu dünyadan.. Toprakları bol olsun….

   O hep  bildiğimiz ;

Tohumlar fidana
Fidanlar ağaca
Ağaçlar ormana
Dönmeli yurdumda
…..

Şarkısındaki dileği gerçeğe dönüştüren adamlardı…

Kocaman adamlardı

gövdeleri ile olmasa da yürekleri ile…

baltaları uzak tutmaktı mecazdaki anlamıyla

yüreklere sevgi ektiler gerçek anlamıyla…

Yüreğimi acıtan da buya…

Şimdi yoklar

O sıcak seslerini duyamamak varya

O koyuyor adama