Yazıma önce kendi sözümle başlamak istedim; 

‘’Eşrefi mahluk olarak yaratılan insanoğlu denen varlığın, hayat kütüphanesinden okuyabilecek olduğu en mükemmel ve kendisini kemâle erdirecek olan kitap kendi annesidir ve hayatı boyunca ondan daha güzel yazılmış bir esere tesadüf edemez zira anneler; KUDRET KALEMİYLE yazılmış ve müellifi Cenab-ı Allah olan eserlerdir'' (Orhan Kılıçoğlu)

Lütfen bu yazıyı paylaşalım ki birçok insanımız faydalansınlar.

Batılılaşmaya başladığımız günden itibaren Türk milletine has bütün değerlerimizi bir kenara atarak, Batı’nın çürümüş değerlerini baş tacı yapan bir taklitçiliğin palyaçosu olup, bizi biz yapan değerlerimizden hızla uzaklaşarak rezil ve sefil bir hayata mahkûm olarak yaşamayı modernlik ve uygarlık zannedip, zemine çakılmakla kalmayıp, içinden çıkılamayacak kadar derin çukurlara yuvarlandık.

Maymunlara has körü körüne bir Batı taklitçiliğinin akabinde; Allah (c.c) tarafından cennet ayaklarının altına verilerek ona analık gibi yüce bir şeref bahşedilen kadınlarımızın ayakları altındaki bu cenneti çalarak onları, Batı’ya has gayr-i insani kapitalist düzenin sömürü çarklarının merhametsiz dişlileri arasına verip un ufak ederek, bazen ucuz işçi, çoğu kez de doymak bilmeyen pis iştahlı imansızların bağdaş kurdukları şehvet sofralarına porsiyon porsiyon meze yaptık.

Diğer birçok değerlerimizde olduğu gibi analık kavramını da kapitalist prangalara vurarak sahte günlere sığdırmaya çalıştık. Namus, Edep, Şeref ve İffet sembolü olan kadın, ana oluşunun toplum içinde kendisine kazandırmış olduğu ulvi makamından alaşağı edilerek, envai türde iğrençliklere kurban edildi.

Dünya Kadınlar Günü, Anneler Günü, Sevgililer Günü gibi riyakârca kutlanılan günlerin prangalarına vurulmakla da yetinilmeyip, tüketim aracına döndürülerek vahşi kapitalizmin vurgun vasıtası yapıldı. Analar angarya, külfet olarak görülmeye başlanıldı!

Kâinatta her varlık, yaratanın kendisine biçtiği rol gereği asli görevi içinde güçlü olup fayda temin eder. Buna en güzel örnek analıktır. Kadının en güçlü olduğu konumu ANALIĞI ve KEYVANLIĞIDIR.

Küçücük bir dişi serçenin yavrularını koruyabilmek uğruna yuvasına saldıran kocaman bir kartala, ANALIK DUYGUSUNUN verdiği güçle pençe atıp kafa tutabilmesi bunun en güzel bir ifadesidir.

Hâlbuki bizim, kendi asli dairesi içinde izzet bulup iffet abidesine dönen Nene Hatunlar, Karafatmalar, Şerife Bacılar, Bombacı Emineler, Gökçen Efeler ve Zübeyde Hanımlarımız ve dahası Hz. Hatice ve Hz. Ayşe Analarımız vardı. Dünya durdukça da genç kızlarımıza mihenk olarak sunabileceğimiz ve onlara; sen busun ve bu kalacaksın diyebileceğimiz bu mübarek analarımızı ne unutacağız ve ne de unutturacağız.

Evet, Ana gibi bir ömre sığdırılamayacak kadar engin ve yüce olan varlığımızı önce reddettik ve sonra dönüp sahte ve riyakârca kutlanan günlere mahpus edip, utanıp arlanmadan kutlamaya çalıştık ve bir de ad verdik; ANNELER GÜNÜ gibi!

Yok yok yanlışım var, bu isimi de Batı’dan ithal ettik!

Yıllar önce okuduğum Sn. Talat Ülker’in makalesinden aklımda kaldığı kadarıyla bu sahte günü, küçük bir ekleme yaparak kısaca tarif etmem gerekirse: 
ANNELER GÜNÜ: 
‘’Ayaklarının altından kırk haramilerce cennetleri çalınmış, bayramlarda dahi mübarek elleri öpülmez olmuş, ömrünün sonbaharında DÜŞKÜNLER YURDUNA KONULMUŞ ANALARIN ağarmış saçlarına hayırsız evlatlar tarafından takılan plastikten mamul, kokusuz, zevksiz ve sahte bir çiçekten ibarettir’’

Mübarek annelerimizin önemini ve hayatımızdaki rolünü daha köklü kavrayabilmek için Kur’an âyetlerine, Peygamber efendimizin ve O’nun Ehl-i Beyti’nin hadis ve hikmetli sözlerine bakmamız şarttır.

ALLAH C.C, KUR’AN-I KERİM’DE İSRÂ SURESİ, AYET 23-24 DE ŞÖYLE BUYURMAKTADIR: ‘’Rabbin ondan başkasına ibadet etmemenizi ve anne babaya iyilik etmenizi emretmiştir. İkisinden birisi yahut her ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına ulaşırsa, sakın onlara öf bile deme; onları azarlama onlara güzel söz söyle; onlara rahmet ve şefkat dolu tevazu kanadını ger. Onlara alçak gönüllü ve şefkatli davran ve onlar hakkında dua edip şöyle de: ‘’Ey Rabbim, bunlar küçükken beni nasıl yetiştirip büyüttülerse, sen de onlara rahmet et, acı’’

LOKMAN SÛRESİ, AYET 14 DE İSE:
‘’Biz insana anne ve babasını tavsiye ettik, anası onu zayıflık üstüne zayıflık çekerek karnında taşımıştır. Onun ( memeden) ayrılması da iki yıl içinde olmuştur, onun için biz insana, bana ve anana babana şükret dönüş banadır diye öğüt verdik’’ diye buyrulmaktadır.

-Cennet, anaların ayakları altındadır ( Hz. Muhammed s.a.v)

-Anasının gönlünü kıran büyük günah işlemiş olur (Hz. Muhammed s.a.v)

Yazımı yine aynı sözümle noktalıyorum;
‘’Eşrefi mahluk olarak yaratılan insanoğlu denen varlığın, hayat kütüphanesinden okuyabilecek olduğu en mükemmel ve kendisini kemâle erdirecek olan kitap kendi annesidir ve hayatı boyunca ondan daha güzel yazılmış bir esere tesadüf edemez zira anneler; KUDRET KALEMİYLE yazılmış ve müellifi Cenab-ı Allah olan eserlerdir''

13 MAYIS 2012

ORHAN KILIÇOĞLU

.

NOT: Sitemizde yayınlanan köşe yazılarından yazarların kendileri ve yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşleridir. Yorumu ekleyen kişi kimliğini gizlemesi durumunda yapılan yorumlar onaylanmamaktadır. Köşe yazılarından ve yazılan yorumlardan www.cavuslu.org  - Çavuşlu  Haber hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz