Bir yanda tuzu kuru olan kulüpler.

Diğer yanda kendi yağı ile kavrulanlar.

Bir tarafta Devletten tesis, malzeme, para desteği alanlar.

Devletin aracını, devletin tesislerini ve devletin parasını kullananlar.

Diğer tarafta tesis, malzeme ve para sorunları ile yorulan gerçek amatörler.

Sayıları giderek azalıyor gerçek amatörlerin.

Hiçbir destek almadan yaşamak kolay mı?

Kurum takımlarının iki transfer ücreti, bir yıllık bütçesi amatör kulüplerin.

Onların sırtındaki yük çok ağır.

Kulüp vizesi, lisans vizesi, malzeme ve antrenör giderleri.

Ulaşım ve sağlık masrafları.

Aslında belediyeler destek veriyorlar.

Daha çok malzeme yardımı.

Her takımın 3-5 takım forması var, çünkü forma çabuk eskimiyor.

Ama Futbol Ayakkabısı bir sezon dayanmıyor.

Ulaşım da genelde belediyelerin sırtına yıkılıyor.

Ancak hiçbir şey ne malzemeyle ne de ulaşımla sınırlı kalmıyor.

Böylesine kendi imkanlarıyla ayakta kalmaya çalışan kulüplerden taraftarda şampiyonluk bekliyor.

Mümkün mü bu isteyin bu şartlarda gerçekleşmesi?

Adı üstünde amatör.

Amatör imkanlarla, amatör takımlar ancak bir ilçenin sosyal hayatına renk katar.

Bir amatör ligde mücadele eden kulüplere göre ise Görelespor çok fazlasını yapıyor.

Yetenekli futbolcuları keşfedip profesyonel yapıyor.

Giresun’da yüzlerce bin liralar harcayıp ligden düşen takımlar varken Görelespor, küçücük imkanlarla lig şampiyonluğuna oynuyor.

Bu sezonda geçen yıldan farklı olmayacak elbet.

Görele 3. lig hayali kuruyorsa, önce ilçenin ekonomisi düzlüğe çıkmalı.

Görele’nin ekonomik ve sosyal hayatına katkı sağlanması beklenen fakülte binası atıl durumda beklerken, üçüncü ligi garanti olmayan bir takıma esnaf ve iş adamlarından 10 binlerce lira katkı sağlanması beklenemez değil mi?

   Zaten birçok esnaf ve iş adamımız fakülte binasını bitirecek desteği bile vermekte artık zorlanır hale gelmiştir.

Ahmet BİLGE / www.gorelehurses.com