Ne bir dost kalır, ne de bir yaren 
İnsan yolunu şaşmaya görsün 
Menfaat üstüne kurulmuş dünya 
İnsan şaşırtıp da düşmeye görsün 

Dostlar tek tek gider, yalnız kalırsın 
Derdini açacak insan ararsın 
Her türlü çileden nasip alırsın 
İnsan şaşırtıpta düşmeye görsün 

Bir kere düştünmü kaldıran olmaz 
Dost bildiğin insanlar yüzüne bakmaz 
Gönülden sevsende anlayan olmaz 
İnsan şaşırtıpta düşmeye görsün 

Ağlayıp sızlasan kimse anlamaz 
Derdini anlatsan dinleyen olmaz 
Sevdiklerin sana bir kıymet vermez 
İnsan şaşırtıpta düşmeye görsün 

Ne güzel yazmış değil mi? Şair Mahperi Koç… Düşenin Dostu Olmazmış? diye…
Evet, Düşenin Dostu Olmazmış… Eskiden dost dostu destekler, komşu komşuya yardım ederdi. Günümüzde ise dara düşene bir de dost bildikleri vuruyor tekmeyi... Eskiden sevenleriniz, dostlarınız, arar hal hatır sorardı. Ama şimdi ne ararlar ne sorarlar…
Bazen düşünüyorum da biz Görele’liler olarak içimizden çıkan şairlere bilim adamlarına eğitimcilere devlet adamlarına neden bu kadar vefasız davranıyoruz.. 
Bu vefasızlık acaba genlerimizde mi var….
Yeri geldiğinde gururlanırız mesela bir Hasan Ali Yücel örneği….
Görele’li deriz ama Görele’nin neresinde büyüdü yaşadı bilmeyiz…Sadece ismine sahip çıkar anıları ve eser...lerine sahip çıkmayız…
Fethi Karamahmutoğlu diye bir bestekarımız var…Ömrünün yarısı Görele’de geçmiş….Çok ünlü eserlere imza atmış….Halen onun şarkılarıyla coşar üzülürüz de adına yakışır bir eserde biz yapalım ve hatırlayalım demeyiz….
Elimize yüzümüze bulaştırdığımız kemençe festivallerinden yüzümüzün akı yerine karalarla çıkarız ama Fethi hocanın adını bile anmayız..

Piçoğlu Osman üstadımıza ayıbın zaten en büyüğünü yapmışız İstanbul Kulaksız da olan mezarının yerini birçoğumuz belkide şimdi öğrendik… Aslında bu sıralama o kadar çok ki saymakla bitmiyor… 

Ben lafı da uzatmak istemiyorum. anlatmak istediğim konu aslında kaybettiklerimiz değil yaşayan efsanelerimiz….Kaybettiklerimizi unuttuk…Her kes topu bir birinin üzerine atarak işin içinden sıyrılabiliyor…Fakat halen sağ olan ve yaşamlarını Görele’ye adamış Görele’ye mal olmuş hizmet etmiş üstatlarımıza olan bu kinimiz nedendir bir anlam veremiyorum….
Bakın Görele’nin girişindeki üst geçidinde” Kemençenin Doğduğu Topraklara Hoş Geldiniz “ diye…
Evet haklısınız Kemençenin Anayurdu Görele, ama her nedense her sene düzenlenen Kemençe Festivali’nde kendi kemençe sanatçılarını davet etme,Trabzon’dakileri davet et, Yıllardır Görele’nin kültürünü yansıtan ve şimdi aylardır evinde yatağa bağımlı olarak yatan Şenel Dandin’e ve M.Sırrı Öztürk’e gösterilen vefasızlık örneği ise tam bir duyarsızlık…Adamlar kar kış sıcak çamur demedi çağrılan her yere gitti ve yöremizin sanatçısı olması nedeniyle hizmet verdi….Ama şimdi …..Evet şimdi…….Kapısını çalan yok….
Ayıptır Günahtır Yazıktır dostlar….Yani insan bir kere elden ayaktan düşmeye görsün.Ne ararlar, ne sorarlar seni…Ee buna da kader diyelim…
Bu işin birde öbür tarafı var…Bizler kadere inanan insanlar isek kaderimizin aynı olmasını istemiyor biraz duyarlı olsak ne kaybederiz….

Serdar Kara / Görele Gazetesi

NOT: Sitemizde yayınlanan köşe yazılarından yazarların kendileri ve yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşleridir. Yorumu ekleyen kişi kimliğini gizlemesi durumunda yapılan yorumlar onaylanmamaktadır. Köşe yazılarından ve yazılan yorumlardan Çavuşlu  Haber hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.