Mutluluk nedir diye sorsam eminim her kişi farklı cevaplar verecektir. Doğrudur, bu kavram da kişiden kişiye değişir. Çünkü kişilerin sahip oldukları şeyler veya beklentileri farklıdır.

Altın kafese konulan bülbül "ah vatan, ah vatan" diye ötermiş. Onun istediği, onu mutlu kılacak şey sılası yani özgür yaşadığı ortammış. Evinden, mecburen bir süre ayrı kalan genç için ailesine, anne-babasına ve kardeşlerine kavuşmaktan daha büyük mutluluk olabilir mi?

Bir bebek için mutluluk anne kucağı, bir aşık için sevgiliye kavuşma, borçlu bir aile reisi için borçlarını kapatmış olmak, işsiz için iş, öğrenci için istediği eğitim kurumuna yerleşmek, fakir için zengin olmak, hasta için iyileşmek, kiracılar için ev sahibi olabilmek, daha örnekleri çoğaltabiliriz mutluluk için.

Ama bilinen şeylerden bahsetmeyeceğiz. Büyük şeylerden herkes mutlu olur, önemli olan küçük şeylerden mutlu olabilmek. Örneğin kişi kendisini ikinci planda düşünüp, başkalarının mutlu olmasından dolayı "mutlu olabiliyorsa" ben şapka çıkartır, alkışlarım. Mutluluk nerede başlar? Bana göre kalpte ve gözlerde, bakışlarda... Bulaşıcıdır adeta. Size tatlı tatlı bakan bir çift gözden etkilenmez misiniz? İyi niyetli bir cümle söz de, bu psikolojik tabloyu tamamlayacaktır. Pozitif olmak ve mutlu olmak, birbirlerinden ayrılamayan kavramlar. Pozitif kişiler genelde zaten mutludurlar, mutlu kişiler de pozitif bakarlar yaşama, her şeye...

Mutluluk, peşinde koştuğumuz "hayallerimiz" olmamalı. Belki hiçbir zaman ulaşılamayacak şeyler olabilir. Hani ütopya diyorlar ya. O zaman gerçekleşemeyen hayaller, mutsuzluk verecek. Hayalleri bırakalım bir kenara, ama onları "tasarı ve plan" moduna alıp, buzdolabına koyalım ve beklemede olalım.

Şu an mutluluk "elimizde olan şeyler, sahip olduğumuz şeyler" olduğunu okudum. Düşününce gerçekten sahip olduğumuz evimiz, ailemiz, Vatanımız, sağlığımız, evlatlarımız, tırnaklarımızla oluşturduğumuz imkanlarımız, ailemizin kolay koparılamayacak kadar güçlü sevgi bağlarıdır. Tüm bunlar mutlu olmaya yetmez mi? Ulaşamayacağım şeyleri düşleyip mutsuz olmaktansa, elimdekilerin kıymetini bilerek mutlu olmak daha kolay. Belki size göre bu bir Polyannacılık olabilir ama bu benim için bir mantık ürünü bana göre yani. Şu andaki sahip olduğum ruh halime de şükrediyorum. Şükretmek bana göre mutluluğun farklı bir ifadesi.

Benden küçüklerin abisi, büyüklerin kardeşi, çalışma yaşamımda ki insanların arkadaşı olmaktan keyif alıyorum ve onlara diyorum ki: İstekler sonsuzdur, elimizdekileri fark edip, onlarla mutlu olalım. Yaşantımız boyunca en değerli varlığımız ve mücevherimiz; ailemiz, sağlığımız, işimiz, onurumuz ve en samimimi arkadaşlarımızdır. Kaybedildiğinde telafisi kolay kolay mümkün olmayan varlıklarımızdır. Sonsuz mutluluklar sizlerin, hepimizin olsun.

Saygılarımla…

Murat ÖZARSLAN…

NOT: Sitemizde yayınlanan köşe yazılarından yazarların kendileri ve yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşleridir. Yorumu ekleyen kişi kimliğini gizlemesi durumunda yapılan yorumlar onaylanmamaktadır. Köşe yazılarından ve yazılan yorumlardan www.cavuslu.org  - Çavuşlu  Haber hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.