Batılılaşmaya başladığımız günden itibaren Türk milletine has bütün değerlerimizi bir kenara atarak, Batı’nın çürümüş değerlerini baş tacı yapan bir taklitçiliğin palyaçosu olup, bizi biz yapan değerlerimizden hızla uzaklaşarak rezil ve sefil bir hayata mahkûm biçimde yaşamayı mod ernlik ve uygarlık zannedip, zemine çakılmakla kalmayıp, içinden çıkılamayacak kadar derin çukurlara yuvarlandık.

Batı’nın çürümüş değerlerimden biri de her yıl 14 Şubat’ta kutlanan ‘’Sevgililer Günü’’dür.

SEVGİLİLER GÜNÜ;
Maymunlara has günübirlik sevdaların çöplüğe çevirdiği iğrenç gönüllerde, genç kızların acı ve çaresiz çığlıklarından bestelenmiş ve güftesi riya ve hayvani şehvetten ibaret sahte bir şarkının adıdır.

Sevginin, şehvet çukuruna saplanıp ekşitildiği, riya çamuruna bulanıp kirletildiği bir zamanda; kendisinin karşısındaki cinsin sevgilisi olduğuna kanan zavallı genç kızlara acımak gerek (Cinslere yer değiştirerek bunun tersini de düşünebiliriz)

Seven sevgilisini sakınır, kıskanır ve sevdiğine şehevi nazarlarla bakılmasına tahammül edemez. 
Bu ne rezil bir sevgi ve sevgili anlayışı ki ar, edep, kıskanma gibi yüce sıfatlardan sıyrılarak, seven ile sevilen MART KEDİLERİ MİSÂLİ ulu orta topluma açık mekânlarda rezilleşip alçaklaşabiliyorlar (!)

Batı adamının asırlardan beriye arayıp ta bir türlü bulamadığı sevgi ve sevgili sözcüğünün gerçek ifadesini maalesef bugün biz, Batı'nın çöplüğünde arayıp bulduğumuzu zannederek, bulduğumuzu zannetme gafletine düştüğümüz bu sözde sevgiyi, sevgiliyi, zerrece utanıp sıkılmadan ANALAR / SEVGİLİLER / KADINLAR GÜNÜ GİBİ SAHTE KILIFLAR ADI ALTINDA KUTLAMA TAKLİTÇİLİĞİNİN MASKARASI OLDUK! 

SEVGİ, SEVGİLİ VE SEVGİLİLER GÜNÜ; 
Vahşi kapitalizmin, sömürü ve kazanç kapısı haline getirdiği bu sahte günden kazançlı çıkanlar sadece plastik çiçek, küpe, yüzük, incik ve boyalı boncuk satan esnaf ve imalatçı firmalardır. 

Bir zamanlar sevgilerini bu dünyaya sığdıramayıp; ''BİZİM BU SEVDAMIZ MAHŞERE KALDI'' diyerek son nefesini teslim eden ve ''GAYRI DAYANACAK ÖZÜM KALMADI, MEKTUBA YAZACAK SÖZÜM KALMADI'' diye türküler yakan sevdalılarımız vardı. Gerçek sevgi, böylesi ölümsüz sevdalarla yeşerip işte böyle destanlaşıyordu.

ŞİRİN için dağları delik delik eden FERHATLARIMIZI,
LEYLA LEYLA diye yanıp bir deri bir kemik kalan MECNUNLARIMIZI,
''Gel gör beni aşk neyledi' ' diyerek yanan YUNUSLARIMIZI,
Sevgiyi dünyaya anlatan gönlü umman o büyük MEVLÂNAMIZI nasılda unutturdular insanlarımıza!
Bu değerlerimizi unutunca da; iffet, edep, haya ve muhabbetten uzaklaşarak, şehvetin ve riyanın çamurunda ekşiyen iki gönül arasında ki duygu ve sevgi yoğunluğu kayboldu ve bunun tabii sonucu olarak ta aşkın yerini ‘’ELEKTİRİKLENME’’ aldı (Bu nasıl bir elektrikse). Artık bundan böyle, herkesin gönlü yerine birer prizi var demektir (!)

‘’ELEKTİRİKLENENLER GÜNÜ KUTLU OLSUN!"

ORHAN KILIÇOĞLU

NOT: Sitemizde yayınlanan köşe yazılarından yazarların kendileri ve yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşleridir. Yorumu ekleyen kişi kimliğini gizlemesi durumunda yapılan yorumlar onaylanmamaktadır. Köşe yazılarından ve yazılan yorumlardan www.cavuslu.org  Çavuşlu  Haber hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.