1980 den önce ki yıllarda Ordu ilinden büyük olan Giresun’umuz şimdilerde Ordu iline peyk olarak düşünülüyor. Güzel şehrim, seni bu hallere düşürenler utansın. Liman, Kağıt fabrikası,Sunta fabrikası ve daha niceleri mürül olup gittiler.Oysa Kümbet sende, Bektaş sende,Kale  sende,Ada sende.Kısaca eşsiz güzellikler ve tarih sende. Ancak Büyükşehir olacak şehirlerarasında esamen okunmuyor. Okunmadığı gibi seni bu hallere düşüren suçlular da ortalık yerlerde caka satıyor. Eskiden köyleri bırak yaylalar bile üretim yaparlardı.İşte o yaylalardan biride benim ve babamın çocukluğu’nun geçtiği Barak yaylası.

            Bahar ayların da bir heyecan sarardı yaylacıları.Uykularımız kaçardı geceler boyu.Hazırlıklar bitse de bir yola koyulabilsek.Sürü sahipleri hayvanlarının tüm eksiklerini giderdikten sonra sıra onların süslenmesine gelirdi.Öncelikle tekelere ve büyük koçlara kazan kelekleri satın alınmakla işe başlanırdı.Eğer diğer koçların ve keçilerin kelekleri eksikse onlar da tamamlanırdı.Daha küçük hayvanların ve ineklerin zilleri de bulundu mu artık sıra, süslenecek atların ve katırların korlarına gelmiş olurdu.Keçi kılından yapılmış büyük çuvallara, yaylaya gidecek yüklerde  koyuldu mu yaylacılar göçe hazır demektir.

            Ertesi gün şafak vakti sürüdeki tekelerin kazan keleklerinin sesinin yeri göğü inletmesiyle göç borusu ötmüş demektir. Aman Allahım! ne müthiş bir şey. Bir tarafta koyun,keçi,çoban köpekleri, inekler,atlar ve sabah  horozlarının sesi  diğer tarafta ise kazan kelekleri,kelekler,ziller ve atların korlarının sesi.Yemin ederim böyle bir müzik ahengini Mozart bile oluşturamaz.

            Yola düştün mü çoluk çocuk, Barak obasına göç başlamış demektir. İlk günün sonun da, Tirebolu da düşün eder yayla göçü. Eğer yağmur yağıyorsa kıl çulu çadırları kurulur ve orada yatılır, ertesi sabah tekrar yolculuk başlar. Aslancık,Zendinbaşı  ve Eymürbaşı arası yapılan yolculuk bazen Çilekli hanında, bazen bir düzlükte bazen de Sıracadaki handa son bulurdu.Üçüncü geceyi Ağaçbaşın da ki kahvede geçirdikten sonra dördüncü gece ya Kazıkbelinde yatılır ya da Barak obasına ulaşılırdı.

            Tüm bu çileli yolculuklara rağmen oradaki samimiyeti, paylaşımı ve dostluğu hayatımın hiçbir döneminde ve hiçbir kimsede görmedim.

            Bu dost yolculuğunda, açlığımızı ayrandan yapılmış süzme ,mısır ekmeği,keçilerden sağılan süt ve pekmezlerle giderirdik..

Ali zafer Topşir

NOT: Sitemizde yayınlanan köşe yazılarından yazarların kendileri ve yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşleridir. Yorumu ekleyen kişi kimliğini gizlemesi durumunda yapılan yorumlar onaylanmamaktadır. Köşe yazılarından ve yazılan yorumlardan www.cavuslu.org  Çavuşlu  Haber hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.