Yağmur yağdı yağacak. Kapkara bulutların altında bembeyaz şemsiye gibi açılmış pislikten batmış, kokan çöplükte yaşayan martı sürüsü kasabanın en büyük deresine doğru muhteşem bir edayla uçuyorlar.

Dere kurumuş gibi. Çakıl taşlarına çarparak akmaya çalışan derenin yatağı bembeyaz kesiyor. Sığ sularda çırpınan martılar beyaz tüylerine yapışmış pisliklerden arınıyor. Sular çırpınıyor. Martılar çırpınıyor. Durgun sular martılar çırpındıkça dalgalanıyor. Bulanıyor. Martılar beyazladıkça sular kirleniyor. Arınmaları biten beyaz martılar çakıl taşlarına tutunup kurumaya başlıyorlar. Zaman içinde dere yatağı pamuk tarlasına dönüşüyor. Dere kuruyor. Zavallı gözlerim kamaşıyor. Aklım iflas ediyor. Ah diyorum. Mizanı nasılda bozduk. Dereleri kuruttuk.
Çöplükleri kasabanın en güzel yöresine kurduk. Bu büyük günahı martılara derelere mi yükledik. Elbette hayır. Kendi güzelim dünyamızı yok ettik. Farkında olmasak da bizler. Dere, martı, farkında. Belki bizler farkına vardığımızda çaresizliğin girdabında yok olup gideceğiz. Yağmur yağmaya başladı. Sürü sürü martılar çığlık atarak uçtular. Nereye gidiyorlar çavuşluya doğru. Martılar denizi unuttuysa. O bembeyaz martılar çöplüklere mahkûm olduysa. Denizler balıksız martısız kaldı ise, artık çavuşlu martıların denizi olduysa, doğayı katlettik demekten başka ne diye bilirim. Bitiyoruz. Günaha batarak yitiyoruz. Yazık. Sonumuz nereye varacak dersiniz. M.Y ayla-Görele
NOT: Sitemizde yayınlanan köşe yazılarından yazarların kendileri ve yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşleridir. Yorumu ekleyen kişi kimliğini gizlemesi durumunda yapılan yorumlar onaylanmamaktadır. Köşe yazılarından ve yazılanyorumlardan www.cavuslu.org  - Çavuşlu  Haber hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz