Türkiye’nin yeni bir 2002 ruhuna ihtiyacı var. O heyecana ve o umuda ihtiyacı var.

Ülkeyi yeniden şaha kaldıracak yeni bir siyasi yapılanmaya ihtiyacı var.

Bu siyasi yapının 2002 de ortaya koyduğu heyecanın sonuna gelmiş bulunuyoruz. Kitleleri yeniden ayağa kaldıracak bir heyecan dalgası oluşmazsa Türkiye bırakınız yerinde saymayı geriye gitmeye mecburdur.

Seçmen, oylarıyla hâlâ bu siyasi yapıyı destekliyor görünümü verirken yeni bir siyasi yapılanma söylemi de nereden çıktı diyebilirsiniz.

Görünüşe bakılırsa siz haklı olabilirsiniz ancak ülkelerin konumlarını tarif ederken her zaman seçmen oyunu baz almak doğru değildir. Ülkelerin farklı dinamikleri vardır, onlara da bakmak lazım.

Ekonomisi gelişmemiş, eğitim düzeyi olması gereken yerde olmayan ülkelerde, seçimlerde seçmeni etkileyerek oylarını almanın onlarca yolu var. Seçmenin oyunu bir siyasi yapıda yoğunlaştırması o siyasi yapının ülkeyi çok iyi yönettiği anlamına gelmez.

Türkiye iyi yönetiliyor olsaydı silahlı kuvvetlerinin bir bölümü darbe yapamaya kalmazdı. Ya kendilerini çok güçlü gördüler ya da siyasi yapıyı çok zayıf buldular. O gece darbeyi ülkeyi yönetenlerden çok sokağa dökülen halk önledi.

Türkiye iyi yönetiliyor olsaydı dolar 4 bin sınırına yaklaşmazdı.

Türkiye iyi yönetiliyor olsaydı polisinin içine, askerinin içine terör örgütü sızamazdı. Yönetim buna asla izin vermezdi. Yargısını terör örgütü ele geçirmezdi.

Peki ülke iyi yönetilmiyorsa halk neden bu yönetimi oylarıyla destekliyor?

Bunun onlarca sebebi olabilir. Bunların başında, seçmenin diğer partilerde o heyecanı görmeyişi ve onlara umut bağlamayışları geliyor. Başka seçenek olmadığı için bu yönetime oy veriyor. Bu yönetime oy verenler de özel söyleşilerde ülkenin iyi yönetilmediğini dile getirseler de “Başka hangi partiye oy verelim” sorusunu soruyorlar.

İşte anahtar cümle de bu! Başka hangi partiye oy verelim?

İşte 2002 ruhu burada ortaya çıkıyor. 2002 de seçmen oy vereceği yeni bir parti gördü karşısında. Yeni bir heyecan, yeni bir kadro, umut veren vaatler, gerçekleşebilir projeler, abartısız kampanyalar… Siyasette yeni bir dil ve yeni bir anlayış!

Üzerlerinde hiçbir tartışma olmayan yeni isimler, umut vaat eden pırıl pırıl yüzler.

Seçmen o güne kadar gördüğü tanıdığı siyasileri bir kenara koyup bu yeni yapılanmanın ardına düştü. Oy verebilecek yeni bir siyasi yapılanma çıkmıştı karşısına.

Doğru da yaptı, o siyasi yapı bir dönem ülkeyi çok da iyi yönetti. Ekonomi iyiydi, dış ilişkiler süperdi, projeler gerçekleşiyordu, ülkeye yeni bir güneş doğmuş gibiydi. Halk umutluydu. Sivil toplum kuruluşları destek veriyordu, muhalefet çalışmaları onaylıyordu.

Avrupa Birliği ve diğer müttefiklerimiz Türkiye’de yaşanan bu gelişmeyi heyecanla izliyordu. Dış yatırımcılar Türkiye’ye güveniyordu, döviz fiyatları düşüyor, enflasyon azalıyor, kalkınma rakamları insanları mutlu ediyordu.

Ülkenin kredi notu yükseliyor, yerli ve yabancı yatırımcılar projelerin gerçekleşmesinde korkusuzca risk alıyordu.

Bugün öyle mi, o ortamdan eser kalmadı.

Yönetim de bunun farkında, onlar da toplumsal heyecan yaratacak girişimlerde bulunuyor. Mesela şu anayasa değişikliği tamamen toplumsal heyecan yaşatmaya yönelik bir proje. Ülkeye yeni bir umut vaat etme girişimi… Anayasa değişikliği gerçekleşirse Türkiye yeniden şaha kalkacakmış.

Hayır, anayasa değişikliği gerçekleşecek ancak Türkiye şaha kalmayacak. Çünkü bu anlayış ve bu ekip yoruldu. Halka verecekleri umut ve heyecanları kalmadı. Çok hata yaptılar ve halk bu hatalarıyla Türkiye’nin başına çok işler açtılar.

Onun için rejim veya sistem değişikliği yerine yeni bir ruh yaratmaktan başka çıkış görünmüyor. Boyayı değiştirmek yerine boyacıyı değiştirmek kısaca…        

NOT: Sitemizde yayınlanan köşe yazılarından yazarların kendileri ve yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşleridir. Yorumu ekleyen kişi kimliğini gizlemesi durumunda yapılan yorumlar onaylanmamaktadır. Köşe yazılarından ve yazılan yorumlardan www.cavuslu.org  - Çavuşlu  Haber hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz