- Hani buluşulacaktı, çay ya da kahve içilecekti, doğa ve para anlatılacaktı birbirlerine.

cevap veren olmadı telefonlara, çalmadı telefonlar .

-Hani telefon numarası verilecekti inşaatı yaptıran patrona..... arayan olmadı aylarca.

Kapıdaki nöbetçi izin yok diyor görüşmeğe....üçüncü tesisin inşaat alan girişinde.

Birinci tesis yok etmişti ,küçücük adadaki herşeyi.....yerlerine sahteleri yerleşti. İkincisi dört kat sınırı var dedi ancak, setlerin ardı ardına yerleşen dört katlar, karşıdan bakıldığında dört kat çarpı kaç set ise alan o kadar kata karşılık geliyor. Karşıdan baktığında arda arda dört katlar, aynı zamanda üst üste oturuyor.....

Kendini mi kandırıyor birileri, yoksa birilerini mi?

Üçüncü tesisi izliyoruz dehşet içinde..... yer yerinden oynatılmış, altüst olmuş bir zamanlar yemyeşil olan yamaç.... betonlar dökülüyor gece gündüz..... sürpriz kocaman bir yapı karşımızda.....bir iki derken, Kahrediliyor istemeden.

Kahredenler karşı kıyıdaki evlerini satışa çıkarmış bile, görmemek için olan bitenleri.

Beterin beteri sözünü hatırlatıyor görülenler.

Biri anlatıyor telefonda, ''Büyük paralar büyük tesislerden kazanılır'' diye.

Bir toplantıda dünyanın zenginlerine hizmet etmek fikri dolaşıyor. Dev tesisler ve zenginler....

-Zenginler doyar mı? sorusuna

-''Hayır'' cevabı veriyor genç kadın.

Onları doyurmak için yok edilenler, kaybedenler yani, ne olacak?

Birileri zenginlerden kazanılacak paraları hayal ederken, dur demek gerekti o anda.

Böyle giderse, turizm adına para adına gözler dönerse, turizm'e hayır, turiste hayır noktasına gelmez mi insan. Turizm adına yok edilenlerin yerine yapılanlar, sağlık ve mutluluk, dahası yaşam sağlar mı?

-49 yıl sonra ne olacak o beton yığınları mesela? Tesislerin atık suları nereleri bozacak, denizi mi, ormanı mı, toprağı mı, suyu mu?

Çok parayı ne yapacaksınız ?'' sorusu karşısında şaşkın duruyor toplantıyı düzenleyenler.

Muhatap aranıyor salonda, oysa hepimizdik muhatap. Hepimiz sorumluyduk tüm olanlar ve olacaklardan,tüm canlıların canlarından.

Bir tek bizim yaşamımız değildi önemli olan, denizde ve karada yaşayanlar olmadan yaşamak şansı yok zenginlerin de.....

Bunu anlamak için, durup düşünmek ve kendimizi durdurmak gerekli.

Bu yanlışın parçası olan herkesin yapabileceği en az birşey var gerçekte. Bulunduğu görevden istifa etmek.

Böyle turizmi ve yakıp yıkan tesislerin turistlerini '' istemiyoruz'' noktasına gelmeden önce, birkez daha DUR-DUR !

Ayhan Eyikoçak

11. 05.2015

  NOT: Sitemizde yayınlanan köşe yazılarından yazarların kendileri ve yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşleridir. Yorumu ekleyen kişi kimliğini gizlemesi durumunda yapılan yorumlar onaylanmamaktadır. Köşe yazılarından ve yazılan yorumlardan www.cavuslu.org  Çavuşlu  Haber hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz