Değerli okurlarım, iki hafta üst üste yazmış olduğum  “Atanamayan Kalpler “ adlı köşe yazıma önceki hafta kaldığım yerden başlamak üzere yine tüm duyarlılığımla devam ediyorum.

     Artık satırlarımızda atanamayan öğretmen konusunda sadede gelmenin zamanı geldi diye düşünüyorum.

     Evet, daha önceki yazılarımda da belirttiğim üzere ülkemizde 300.000 civarı atama bekleyen öğretmen var. Bu insanlar ülkemizde kutsal meslek diye zihinlerimizde yer bırakmış bir mesleğin talibiler. Her şeyden önce bu insanlar yaşları otuza yaklaşmış ya da otuzu da geçmiş insanlar topluluğudur. Bu insanların içinde birçoğu durum böyle devem ederse belki de asla atanamayacak. Bu yaştan sonra da birçoğu ne yazık ki başka mesleğe de sahip olamayacak.

      İnsanın hayata bir defa geldiği bu dünyada, çocukluğunu ve gençliği okumakla geçirmiş, orta yaşlarını ise iş arama, aile kurma, sosyal ve ekonomik özgürlünü sağlama mücadelesiyle geçirmiş. Yani hayatının en verimli yıllarını boşa kürek çekerek geçirmiş mutsuz insanlar topluluğu atanamamış öğretmenler doğmuştur.

     Peki, bu sorun neden doğdu dersek bir hayli zamandır ülkemizde bu konuda duyarsızca izlenen politikaların olduğu gerçeğiyle karşılaşırız.

    Şimdi her ne sebeple olursa olsun ülkemizde böylesine bir kanayan yaranın varlığını Türkiye cumhuriyeti devleti ve tüm Türkiye halkı olarak kabullenmek durumundayız.

    Bense her konuda olduğu gibi özellikle bu konuda bana emanet edilen kalemi kullanırken her şeyi artısıyla eksisiyle apaçık kullanmak zorundayım. Çünkü bu kalemin ucunda yalnız 300.000 insan değil o insanların anneleri, babaları, kardeşleri, eşleri, sevgilileri de var.

      Sadede gelelim diyorum.

      Şu anda, bu konuda izlenen hükümet politikalarına bakacak olursak. ATANAMADIM adlı kitabında atanamayan öğretmenlerin sıkıntılarını en açık haliyle hiçbir şeyi saklamadan yazmış olan biri olarak diyorum ki: Hükümetimiz bu konuda son zamanlarda bir takım adımlar atmaya çalışmıştır. Örneğin; gece bölümlerinin öğrenci alımını durdurması, alan sınavının getirilmesi güzel örneklerdir. Fakat her ne olursa olsun bu çabalar 300.000 civarı insanın kadro alması için asla yeterli değildir. 

   .

     Peki, ne yapmak lazım?

     Umutla bu yaşa kadar okumuş KPSS engeline takılmış insanları bu sıkıntıdan kurtarmanın yolu hepimizin de bildiği üzere Eğitim fakültelerine ihtiyaca göre öğretmen adayı almak değil mi?  Tartışmasız evet diyorum. İnsanlar öğretmen olacağı garantisiyle okula gitseler ve okul bittiğin de perişan olmasalar daha doğru olmaz mı idi!!! Ne yazık ki burası Türkiye ve bizim işimiz hep Türk işi hesabımızı hep iş işten geçtikten sonra yapıyoruz. Yine de bu konuya hep bir çözüm bulunacak ümidini kalbimde taşıyorum.

   Evet, bir zamanlar atama beklemiş atanamamış ve yüreğinden geçen düşünceleri en çıplak haliyle kitabına yazmış birisi olarak bu hafta atanamayan kalpler yazı dizisine son veriyorum.

           Yüreğim daima atanamayan öğretmenlerin kadro alması için atacak!!!

NOT: Sitemizde yayınlanan köşe yazılarından yazarların kendileri ve yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşleridir. Yorumu ekleyen kişi kimliğini gizlemesi durumunda yapılan yorumlar onaylanmamaktadır. Köşe yazılarından ve yazılan yorumlardan www.cavuslu.org  Çavuşlu  Haber hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz