Dil bir milletin geçmişten geleceğe kurulmuş düşünce köprüsüdür. Yeryüzünde millet olabilmenin en temel şartı o milleti oluşturan insan topluluğunun ortak bir dile sahip olmasıdır. Dilini kaybetmiş bir millet milli birliğini değerlerini özünü kaybetmiştir. Tarih göstermiştir ki dilini ve dolayısıyla kültürünü kaybetmiş milletler milli duyguları güçlü milletlerin egemenliği altına girmiş ve yok olmuştur.

     Bu gerçeği göz önünde tutan milletler bugün dünya üzerinde söz sahibi olan güçlü devletlerin sahibidirler.

 Şimdi mısralarıma devam ederken ünlü düşünür Konfüçyüs’ün yüzyıllar önce dil hakkında tarihe geçen şu sözlerini hatırlatmadan geçemeyeceğim.

     Konfüçyüs diyor ki:  “ Bir ülkenin yönetimini ele alsaydım, yapacağım ilk iş, hiç şüphesiz dilini gözden geçirmek olurdu. Çünkü, dil kusurlu ise kelimeler düşünceyi iyi ifade edemez. Düşünce iyi ifade edilemezse, görevler ve hizmetler gereği gibi yapılamaz. Görev ve hizmetin gerektiği şekilde yapılamadığı yerlerde âdet, kural ve kültür bozulur. Âdet, kural ve kültür bozulursa, adalet yanlış yollara sapar. Adalet yoldan çıkarsa, şaşkınlık içine düşen halk ne yapacağını, işin nereye varacağını bilemez. İşte, bunun içindir ki, hiçbir şey dil kadar önemli değildir.” Öyleyse dilimize Türk millet olarak her şeyden daha fazla sahip çıkmalıyız.

    Şuanda Türk dili yeryüzünde Çin’in Doğu Türkistan bölgesinden tutun Orta Asya’nın büyük bölümünü, Kafkasları, Anadolu’yu ve hata Avrupa’da Balkanları içine alan devasa bir coğrafyada kullanılmaktadır. Bu ucu bucağı belli olmayan topraklarda yaşayan insanların dillerinin Türkçe olması o toprakların sahibinin Türk olduğunun bariz kanıtıdır. Bu durum aynı dili konuşan insanların yeryüzünün neresinde yaşarlarsa yaşasınlar ortak bir duygu ortak bir ülküyü ruhlarında ve zihinlerinde yaşamalarını sağlar.

      Dünya üzerinde yaşayan Türklerin değişik dinlere mensup oldukları görülür.bu durun aynı kavmin insanları arasında kaçınılmaz bir uzaklaşmaya neden olmuştur. Fakat dil birliği bu mesafeyi yakınlaştıran en önemli unsurlardan biridir. Kanımca farklı coğrafyalarda yaşayan farklı dinlere mensup aynı ulusun insanlarını gönül bayrağı altında toplamanın yolu dil birliğidir.

      Günümüzde Türkçe olimpiyatları adında her sene dünya milletlerinin bir araya getirildiği şölen havasında bir organizasyon düzenlemektedir. Bu organizasyonu düşünen ve faaliyete geçmesini sağlayanlar kendi fikrimce Türk tarihine ve diline yapılabilecek tarifi kelimelerle imkansız bir hizmetin elçiliğini yapmaktadırlar.

      Şimdi birde madolyonun diğer yüzüne bakalım: Türkiye Türklerin kurmuş olduğu bir ülke olup içerisinde çeşitli etnik kökenden insanları barındırmaktadır. Bu durumun doğal sonucu olarak da ülkemiz çeşitli dillerin oluşturduğu kültür mozaiğidir. Bu mozaiği bir çerçevede toplayansa devletin resmi dili olan Türkçedir. O halde yazdıklarımın tamamından bir sonuç çıkarılmak istenirse geleceğe sağlam adımlarla gitmek isteyen Türkiye’nin resmi dil olan Türkçeyi her daim ön planda tutması gerekir.

      Şimdilerde ana dilde eğitim serbestliği getirilmesi zaman zaman gündemi meşgul ediyor. Bu hareket  bayrağı tek olan bir ülkenin temel kolonlarında büyük çatlaklara sebebiyet verecek çok tehlikeli bir uygulamadır. Bu durum sinsi bir kanser hücresi gibi yurdun tüm sathına yayılabilir.

      Vatanımızı yönetenlerin devletin bekası için bu tehlikenin farkına varmalarını ve böyle bir yanlışa sebebiyet vermemelerini  tüm yüreğimle arzu ediyorum…