İnsanoğlu maddi kulluk peşindedir. Bu kulluk, gerek kendi servetine, gerek kendi gücüne, gerekse de başkalarına gönüllü kulluktur. Oysa özgür insan, sadece ve sadece Allah’ a kulluk eder. Yüce rabbimiz servetin kulluk aracı olmaması için Kur’an-ı-Kerimin de şöyle der:

“HAŞR 7.Allah’ın, kentler hakkında resulüne zahmetsizce aktardığı mal ve nimetler şunun içindir: Allah, Peygamber, yakınlar, yetimler, yoksullar, yolda kalmışlar. Bu böyle düzenlenmiştir ki, o mal ve nimetler sizden yalnız zengin olanlar arasında dönüp duran bir kudret aracı olmasın. Resul size ne verdiyse onu alın; sizi neden yasakladıysa ona son verin ve Allah’tan korkun. Hiç kuşkusuz Allah’ ın gazabı çok şiddetlidir”.

Buna rağmen insan yapısı, yaptıklarından dolayı Allah’ tan gayrisine kulluk etmeye ve şeytana uymaya daha yatkın gibi görünüyor. Şöyle ki:

“1. Arkadan çekiştirip duran, kaş göz hareketleriyle alay eden her kişinin vay haline;

2. Ki o, mal yığıp biriktiren ve onu saydıkça sayandır.

3. Gerçekten malının kendisini ebedi kılacağını sanıyor.

4. Hayır; andolsun o, 'hutame'ye atılacaktır”.(104/1-4) denildiği halde insanoğlu hemen karşılığını maddi olarak görmediği için kulluğu genelde servete, güce ve makamlara yapar.

            Rabbimiz güce, servete ve makama bir değer atfetseydi kendi evini Mekke’ de bazalt taşları arasında seçmezdi. Bu nedenle biz biliyoruz ki Allah insanların özgürlüğünden yanadır ve özgür olmalarını ister. Kendisine şirk koşmalarını ve başkalarına kul olmalarını asla ve asla istemez. Peygamberimizin yakın dostlarından Suffe Ashabı’ da Allah’ın özgürlük talebine uyarak dünya nimetlerine değer vermeyip sadece ve sadece Allah sevgisine sarılarak özgürlük yolunu seçmişlerdir. Peygamberimiz ve onun yakın takipçisi Ömer Bin Abdülaziz özgürlük yolunu göstermişler ve özgürlük yolunu seçmişlerdir. Hiçbir kimse, tüm imkanlarına rağmen ne Ömer Bin Abdülaziz’in ne de Peygamberimizin sarayını ve yığınla dolu servetini gösteremez. Onlar özgürlük yolunda ellerindekileri halkla paylaşmışlardır. Çünkü onlar tanrı olarak yalnız ve yalnız Allah’ ı bilirler. Yine onlar Allah’ın Kur’an’da:

“Tevbe 34- Ey müminler, birçok hahamlar ve rahipler insanların mallarını eğri yöntemlerle yerler ve halkı Allah'ın yolundan alıkoyarlar. Altın ve gümüşü biriktirip de bunları Allah yolunda harcamayanları acıklı bir azapla müjdele”!

Tevbe 35- O gün biriktirdikleri altın ve gümüşler cehennem ateşinde kızdırılır ve onlarla alınları, yan tarafları ve sırtları dağlanır; kendilerine "Bunlar biriktirdiğiniz altın ve gümüşlerdir, şimdi biriktirdiklerinizin azabını tadın bakalım" dediğini çok iyi bilirler. Onlar halkı yönettikleri halde, halkın kendilerine gönüllü ve gönülsüz kul olmalarını kesinlikle istemezler. Bırakın kul olmalarını istemeyi, zihinlerinden bile geçse geceler boyu tevbe ederler. Onlar aşırı servet sahibi olarak ölenleri zalim bilirler. Çünkü yüce Allah Bakara suresi 254’ de:

“Siz ey iman edenler! Kendisinde pazarlığın, dostluğun ve şefaatin olmayacağı gün gelmezden önce size rızık olarak bahşettiklerimizden harcayın!

(Allah'a güzel bir borç vermeden söz eden 245.âyete bir atıf var gibidir. Allah uğruna harcanmış hayat, servet ve buna benzer tüm değerlerin karşılığı kat kat fazlasıyla pazarlığın, dostluğun ve şefaatin olmadığı hesap günü geri ödenecektir (43:67; 80:34-36; 17:14).Âyet şu hakikati dile getirir: Gerçek bir ahlaki davranışın garantisi ahiret inancıdır.)

Zira nankörler zalimlerin ta kendileridir” der. Bizden söylemesi 

Ali Zafer TOPŞİR 

NOT: Sitemizde yayınlanan köşe yazılarından yazarların kendileri ve yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşleridir. Yorumu ekleyen kişi kimliğini gizlemesi durumunda yapılan yorumlar onaylanmamaktadır. Köşe yazılarından ve yazılan yorumlardan www.cavuslu.org  Çavuşlu  Haber hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.